Twee jaar

De coalitie van VVD, OPZ en PvdA bestaat volgende maand alweer twee jaar. Tijd voor een feestje, maar niet voordat we de periode van twee jaar hebben afgesloten.

Veel was er te doen rond de benoeming van de heer Bierman als wethouder, iemand van buiten Zandvoort. In een radiouitzending was het de heer Bierman die zei dat hij nooit in Zandvoort wilde wonen. De uitspraak dat hij het zelfs niet over zijn lijk wilde doen zette kwaad bloed bij alle raadsleden.

De gemeenteraad was boos, en de heer Bierman kwam in de raadsvergadering op zijn uitspraak terug, en kondigde aan zich te gaan oriënteren naar een woning in Zandvoort. De raadsleden waren tevreden, en stemden in met de benoeming van de heer Bierman, en verleenden hem tevens voor een jaar vrijstelling van de woonplaatsverplichting.

Al snel bleek dat de heer Bierman zijn uitspraak in de raad niet zo nauw wilde nemen. Zoals hij zelf in de wandelgangen verkondigde ging hij het wel eventjes regelen met de Eerste Kamer. Hij had daar immers nog vrienden, die hij wel kon overtuigen van zijn situatie als wethouder van buiten de gemeente.

Voorheen konden alleen raadsleden als wethouder worden benoemd, en sinds het dualisme ook niet-raadsleden, en dus ook personen van buiten de gemeentegrens. Voorwaarde is wel dat diegene zich dan binnen een jaar binnen de gemeentegrens vestigen. Dat is de wet!

Alleen de wet kent geen sancties, en daarbij komt dat gemeenteraden de mogelijkheid hebben om in uitzonderlijke gevallen steeds voor de periode van een jaar ontheffing te verlenen.

Uiteindelijk strandde de pogingen van wethouder Bierman om de Eerste Kamer van zijn uitzonderlijke situatie te overtuigen (het opgeven van zijn woning aan de Singel in Amsterdam). De wet bleef intact, en de gemeenteraden moesten zelf maar bepalen of zij in uitzonderlijke situaties vrijstelling verlenen.

De partij van de heer Bierman, de Ouderenpartij Zandvoort, was in paniek en voorzag opnieuw gezeur met de eigen wethouder. Na Han van Leeuwen konden de Ouderen niet nogmaals een wethouder wegsturen, ook de hele Middenboulevard problematiek speelde een rol, waarin de wethouder en zijn partij contra tegenover elkaar stonden.

In ieder geval alles werd in het werk gezet om de wethouder te behouden. De leeftijd van wethouder Bierman werd tot uitzonderlijke situatie verheven, en met een initiatiefvoorstel hebben de Ouderen de ondergang van de wethouder gered. Het CDA gooide nog even olie op het vuurtje om per amendement de uitzonderlijke kwaliteiten van de wethouder te benoemen. OPZ ging in op het voorstel, en sprak het vertrouwen uit in de wethouder. Uitermate bevreemdend als je de standpunten van de wethouder en zijn partij over de Middenboulevard vergelijkt.

De uitzonderlijke situatie werd als het ei van Columbus gepresenteerd, want een wethouder van bijna 70 laat je toch niet meer verhuizen.

In mijn optiek allemaal onzin, aangezien de heer Bierman van te voren wist waar hij aan begon!

Vorig jaar heb ik samen met Belinda Goransson tegen het voorstel van OPZ gestemd. Ik voelde me namelijk in de zeik genomen door de wethouder. Gelet op de uitspraak dat hij zich ging oriënteren, en direct daarna zijn uitspraak weer introk heeft het vertrouwen van mij in de wethouder geschaad. De wethouder had dan eerlijk moeten zijn, en zich aan zijn uitspraak op de radio moeten houden. Dan ben je eerlijk, en zeg je waar het op staat, en geef je zodoende de raad vertrouwen.

De andere drie VVD leden kwamen net als het CDA ook met een amendement, waarin werd gesteld dat de wethouder als Middenboulevard verantwoordelijke het bestemmingsplan moest kunnen verdedigen in de raad. Het zou dus eenmalig zijn, dat was de afspraak.

Spannend

Komende raadsvergadering staat dit punt weer op de agenda, en belooft het opnieuw spannend te worden.